LICHT EN DONKER OM DE AARDE (7 november 2010)
Wanneer ik me in stilte afstem op wat er in soms me leeft, voel ik een diep verdriet en grote angst bij de vraag: 'Verspil ik dit leven niet? Moet ik niet iets anders gaan doen? Leef ik het leven waarvoor ik hier gekomen ben?
Ook voel ik twijfel over wat ik in meditatie soms 'zie' en 'hoor'.
'Wat heeft dit allemaal voor zin, áls het al waar is. Wat moet ik daar concreet mee doen?'
Vervolgens lukt het me om dit verdriet er simpelweg te laten zijn. Ik probeer er met liefde naar te kijken. Als was het het verdriet van iemand anders.
Dan voel ik het beetje bij beetje langzaamaan oplossen.
Maar ook ervaar ik een overweldigend warme, zachte, liefdevolle energie om me heen.
Het geeft me het gevoel om even gewoon helemaal te mogen zijn wie ik – hier en nu – ben.
Dan stem ik me af om een reis te maken op mijn vraag: 'Verspil ik dit leven als ik het leef zoals ik nu doe?'
Ineens is Arend* daar. Een intens vreugdevolle begroeting volgt.
Op mijn vraag antwoordt hij: "Elke stap die je zet, is de juiste. Kon het anders zijn?
Ook al is dat wat je doet – de beelden in meditatie ontvangen opschrijven – niet voor iedereen zichtbaar, tóch is dit een belangrijke bijdrage aan de wereld.
Op energieniveau help je mee de laag om de aarde lichter te maken. Maak je de weg naar het licht voor anderen ook makkelijker te gaan.
De donkere laag om de aarde wordt door dit soort werk lichter en dunner. Straks kan de lichtenergie de aarde makkelijker bereiken.
Je worsteling betreft niet alleen je eigen duister, maar ook dat van de aarde. Wees gerust, je doet het goed."
Eerst huil ik van vreugde. Mijn leven voelt ineens helemaal niet zinloos meer. Door zijn woorden komt een grote rust en vrede over me.
Dan vraag ik of ik mag zien hoe dit werken aan de lichtlaag om de aarde in zijn werk gaat.
Arend overlegt met mensen/energieën die ik niet kan zien, of hij aan mij mag laten zien hoe het werkt.
De vraag is vooral of ik het al aankan, of mijn lichaam sterk genoeg is.
Het mag, we gaan op reis.
Ik ben ín Arend en hij wordt door iets of iemand anders meegenomen naar ver buiten de Aarde.
Het zijn beelden wat ik zie. Ik zal proberen ze te beschrijven zonder er een eigen invulling aan te geven.
De Aarde straalt van binnenuit.
Ik zie haar op twee manieren.
Als de prachtigste plaats die er maar kan zijn. Schoon, zonder extreme hitte en kou, volop ruimte, helder water en overvloed voor mensen, dieren en planten. Er heerst vrede, liefde en respect voor al het leven. Het is een waar paradijs. Deze Aarde lijkt de toekomst te zijn.
'De andere Aarde' zie ik zoals ze nu is. Met haat, angst, misbruik en vervuiling.
Om de 'huidige' Aarde hangen brede, donkere slierten. Zoals je de wolken op satellietbeelden ziet maar dan zwart.
Deze donkerte is alle angst, woede, verdriet, pijn, haat, enzovoorts.
Ieder mens die zich somber voelt, haakt in op deze energie, versterkt haar zelfs. Maar zelf wordt deze mens ook somberder, verdrietiger, moedelozer etc.
De donkerte groeit min of meer naar twee kanten.
Het lijkt of donkere krachten van buiten de aarde invloed hebben op ons via deze donkere stukken.
Alsof er een strijd van licht en donker ook buiten de Aarde wordt uitgevochten.
Gelukkig zie ik ook lichte slierten om de Aarde.
Deze zijn veel smaller en dunner en hebben dus ook minder invloed.
Het zijn de gedachten en gevoelens van liefde, hoop, dankbaarheid, overgave en vertrouwen aan het licht, enzovoorts.
Op deze energie haak je aan als je dezelfde gevoelens ervaart. Ook hier werkt het zo, dat deze stroom groter en stralender wordt door jouw invloed. Maar ook jouw éigen vreugde wordt groter als je hierop aansluit.
Dit licht groeit gelukkig óók naar twee kanten.
Via deze banen van licht, kunnen de lichtwezens die ons omringen ons moeiteloos bereiken.
Ik begrijp nu heel goed waar ik mijn energie op moet richten.
Het beeld van de prachtige paradijselijke Aarde kan waarheid worden als wij ons allemaal op de lichte stroom richten.
Dan voel ik dat ik echt niets meer kan opnemen.
Arend brengt mij terug in mijn lichaam.
Daar zie ik nog dat zich om ieder mens, als een soort kleine aarde, óók lichte en donkere stukken bevinden.
Heel concreet geeft dat aan waar ik bewust aan kan werken.
Kiezen voor 'lichte gedachten' en 'lichte' woorden.
Tot slot zegt Arend nog: "Wees gerust. Heb vertrouwen. Je volgt de juiste weg."
*Een sjamanistische reis maak je altijd samen met een krachtdier of een andere helper. Het zijn je gidsen in de andere werkelijkheid. In dit verhaal reisde ik samen met mijn krachtdier.
Hij heeft een eigen naam, maar die houd ik even voor mijzelf.
Voor deze gelegenheid heb ik hem een andere naam gegeven. Een pseudoniem.
Het is een vrij grote vogel is, en een 'hij', daarom geef ik hem voor vanavond de naam Arend.
